Herman van Stralen is niet meer. Onze nestor heeft het pand verlaten en komt niet meer terug. Herman had, net zoals iedereen, zijn bijzonderheden. Voorheen dat er op tafel nog suiker en melk stonden, pakte Herman regelmatig een klontje en begon daar op te knarsen. Laatst dat ik tegen Tom Balla schaakte was hij pinda’s aan het kauwen. Dat maakte zo’n herrie, maar Herman zelf had dat niet door. Ik vond dat hilarisch, helemaal omdat Tom daar niets over zei, maar de geïrriteerde blik in Tom z’n ogen was zeer vermakelijk.

Zelf heb ik een keer van Herman verloren op gruwelijke wijze. Zo’n 8 jaar geleden speelde ik tegen hem een goede partij. Ik zag dat hij in tijdnood was gekomen. Ik dacht even in zijn versnelde speeltempo mee te gaan om hem door de klok te jagen. Stond ik ineens mat!! Bleek dat Herman in tijdnood een verdienstelijk potje kon snelschaken. Ik heb hem op dat moment verfoeid. Zo’n 5 jaar geleden had ik iedereen die toen nog aanwezig was de vraag gesteld: “Hoe oud is de aarde volgens jou?” Herman zei: “De aarde is zo’n 4,6 miljard jaar oud.” Hij was de enige die het juiste antwoord gaf.

We gaan je missen op onze club Herman, als erevoorzitter en schrijver van ons indelingsprogramma, als pindaknarsentandende en suikerklontjeskauwende baas van respectabele leeftijd. Vaarwel!

Van de troon van Henk Keesman is een poot afgezaagd!! Hij zit er nog wel op, maar de eerste instabiliteit is een feit. Het fantastische spel van Vasco Metten en de paar passieve zetten van Henk deden hem de das om. Misschien wel handig van die das, want het wordt al weer flink kouder. De open g-lijn en een irritant pionnetje op h3 van Vasco die met zwart speelde, waren uiteindelijk genoeg voor Vasco om de overwinning binnen te slepen. Zeer knap gedaan Vasco.

En dan denk je als tweede op de ranglijst natuurlijk: “Hier ga ik van profiteren.” Eugene Koomen mocht met wit tegen Chris Keesman spelen. Chris had een (achteraf niet zo’n geniaal) paardoffer gebracht. Het leek er op dat wit aan alle kanten mat zou gaan. Maar Chris leed volgens hemzelf aan het Kotovsyndroom. Dit verschijnsel treed op wanneer je heel lang op een stelling zit te broeden, en dan kom je erachter dat je behoorlijk veel tijd bent kwijtgeraakt, en dan doe je snel een zet die vaak helemaal niet goed is doorgerekend. Keesman en Keesman, wat een stelletje prutsers!! Goed gespeeld Eugene.

Over prutsers gesproken, ik sluit mij (niet zo graag) bij dit rijtje aan. Werner de Groot speelde een zeer degelijke partij tegen Jeroen Graaf. Ondanks dat Werner de hele tijd aan het verdedigen was, wat hij met verve deed, bleef hij voor Werner-de-Groot-principes redelijk kalm. Na ongeduld van Jeroen, kon Werner middels een doorgebroken pion de pot beslissen. Werner is de hele week in zijn nopjes met deze overwinning, en terecht.

De laatste partij die ik niet onbesproken kan laten is de overwinning van Stephen Dekker op Cees Miedema. De stelling hieronder op zet 14 laat een licht voordeel zien voor wit.

Op zet 44 speelde Cees Db6. En dat was een hele grote blunder, want wit kan de dame winnen, of erger, zwart gaat mat. Dd8 dwingt de koning naar of e6 (gevolgd door Dg8+ en de dame van zwart valt); of Kc5, gevolgd door b4+, Dxb4; cxb4 en wit staat compleet gewonnen. Later in de partij heeft Cees nog steeds de mogelijkheid om remise af te dwingen, maar hij laat dit na. Uiteindelijk kon Stephen zijn overwinning bijschrijven, goe gedaan jochie!