Schaken is vaak heel erg leuk. Maar wanneer je tegenstander Ivo Kamikaze Tamboer heet, dan loop je de kans om zwaar overvallen te worden door weemoedigheid. Bertus Voigt kreeg het afgelopen vrijdagavond zwaar te verduren. Rond 20:15 uur waren de partijen van start gegaan, en om 20:27 uur kon Bertus Voigt zijn opponent een hand geven. Ivo Kamikaze smijt weer eens al zijn stukken in de koningsvleugel van zijn tegenstander. En het leidde tot geforceerd mat. Gefeliciteerd Ivo!

Een interessante partij ontstond op het bord bij de heren Rowan Koomen en Jur Visser. Het begin is degelijk van beide kanten. Er wordt voldaan aan de openingsprincipes: controle centrum, stukken ontwikkelen en koning in veiligheid brengen. Rowan heeft na 10 zetten een licht voordeel, maar Jur wil de boel compliceren. In eerste instantie pakt dat nog redelijk goed uit voor Rowan.

Op zet 24 verslikt Dhr. Koomen zich. De toren gaat naar a1. De gefianchetteerde loper op g7 staat verdekt opgesteld achter het paard dat wegspringt naar f3 met schaak! Een prachtzet van Visser die hiermee eigenlijk meteen al de partij beslist. Het is nog even zoeken omdat Rowan niet meteen opgeeft.

Na 30 zetten is dit de stelling. Wellicht door vermoeidheid maakt Jur het niet meteen af door hier de toren naar d1 te spelen om vervolgens de loper te winnen na Kf1, Lc3. Maar hoe dan ook, Jur kon na 42 zetten de overwininning op zijn conto schrijven.

Een ander prachtig gevecht was te zien op het bord van Marco Groot tegen Henk Keesman. Marco liep af en toe al met een glimlach door de zaal, bijzonder in zijn nopjes over de aanval die hij met wit had opgezet. Keesman moest alle zeilen bijzetten om de druk van Groot te weerstaan. Wit lang gerokeerd, zwart kort. In dit soort stellingen is het altijd de vraag, wie weet als eerste een doorbraak bij de tegenstander te forceren? Beide spelers kwamen onder de limiet van 5 minuten speeltijd, waardoor de verplichte notatie komt te vervallen. De wedstrijdleider neemt het noteren van de partij vanaf hier voor zijn rekening. De spanning van ‘het in tijdnood verkeren’, daar gaat iedereen anders mee om. Groot had een geweldige stelling, maar maakt op het eind slechte keuzes. Het is extra zuur wanneer je de hele tijd het idee hebt dat je je tegenstander gaat verschalken, en dat je de partij uit handen laat glippen. Keesman blijkt weer eens voor de zoveelste keer de koelste kikker in de langzaam kokendheet geworden soep. SNERT, Marco. WORSTel er niet te lang mee, je was er zeer dichtbij.